تاريخچه ادکلن
شاید نام‌گذاری ادکلن عجیب به نظر آید، زیرا کلون، نام فرانسوي شهر کلن در آلمان است، در حالی که ادوکلن از ایتالیا آمده است. جیان پائولو فمینیس، آرایشگری از شهر "وال ویگزو"، مبتکر ادکلن بود. او از ایتالیا به آلمان رفت و آب معطری را کشف کرد که نامش را "آب ستودنی" گذاشت. این آب معطر از الکل، روغن بهار نارنج، ترنج، اسطوخودوس، و اکلیل کوهی ساخته می‌شد. در سال 1709 که پائولو این ماده را به بازار عرضه کرد چنان مشتریان فراوانی یافت که مجبور شد از برادرزاده‌اش، جیووانی ماریا فارینا کمک بگیرد تا بتواند سفارش‌ها را آماده سازد. در سال 1732 فارینا این محصول را به عنوان داروی بیماری‌های مختلف از جمله معده درد تا خونریزی روده به بازار عرضه کرد. در میانه قرن هجدهم، پس از پایان جنگ هفت ساله میان پروس و بریتانیا از یک سو و اتحادی از فرانسه و اتریش و روسیه از سوی دیگر، سربازان فرانسوی، اتریشی و روسی و بریتانیایی بطری‌های "آب ستودنی" را به کشورهای خود بردند و بازاری جهانی برای آن پدید آوردند. فرانسوی‌ها، آن را "ادکلن" نامیدند. ادکلن در قرن هجدهم موارد استفاده مختلفی داشت: در آب استحمام ریخته می‌شد، با شراب مخلوط می‌شد، همراه با قند خورده می‌شد، به عنوان ماده شستشوی دهان، تنقیه، یکی از ترکیبات ضماد مورد استفاده قرار می‌گرفت و مستقیم تزریق می‌شد و... سرانجام فارینا، فرمول این "آب" را به لئونس کولاس فروخت. کولانس هم در سال 1862 این فرمول را به راجر گاله فروخت که امروزه حق قانونی بر ادوکلن فرانسوی را داراست. چند تن از اعضای خانواده فرینا و فمینیس، در کلن باقی ماندند و به تولید آب معجزه‌گر خود ادامه دادند. یکی از اعقاب این خانواده این فرمول را به ویلهلم مولنز فروخت که در سال 1792 مغازه‌ای در آلمان باز کرد به آدرس: گلوکن گاسه شماره 4711. امروزه این رایجه سنتی معروف به ادوکلن تحت نام 4711 فروخته می‌شود، که قدیمی‌ترین و مستمرترین ماده معطر تولید شده است. فرمول دقیق عطرهای تجاری مخفی هستند و حتا اگر هم علنی شوند، چنان پروسه پیچیده‌ای در تهیه آن‌ها به کار می‌رود که این فرمول استفاده چندانی ندارند. روغن اسانس عطر با یک حلال رقیق می‌شود زیرا روغن غیر رقیق شده چنان ترکیبات فراری دارد که در صورت استفاده به حساسیت و جراحات پوستی یا خراب شدن لباس منجر می‌شود. متداول‌ترین ماده حلال روغن عطر، اتانول یا مخلوطی از اتانول و آب است. افزایش ترکیب معطر عطر موجب افزایش شدت بو و ماندگاری آن می‌شوند. بنابراین، اگر چه غلظت روغن عطر در ادوپرفوم بیشتر از ادوتوالت است، اما میزان آن در هر کارخانه عطرسازی متفاوت است. یا برخی از عطرها، نام یکسانی دارند اما با غلظت‌های متفاوتی. عطرها در حدود سال 1900 به این گروه‌ها تقسیم بندی شدند:
تک گل: با عطر یک گل خاص؛ چند گل: ترکیب چند گلی؛ آمبری: گروه گسترده‌ای از بوهای وانیلی و حیوانی همراه با بوی گل‌ها و چوب‌های متفاوت؛ چوب: عطر چوب‌های معطر، به ویژه صندل و سدر؛ چرمی: خانواده‌ای از رایحه‌های دارای رگه‌هایی از بوی عسل، تنباکو، چوب و قطران چوب که یادآور چرم هستند؛ قبرس: شامل رایحه‌هایی متشکل از ترنج، خزه بلوط، پچولی و ماده معطری که از لادن به دست می‌آید؛ فوژه: به معنای سرخس در زبان فرانسه، و ساخته شده بر اساس رایحه‌های اسطوخودوس، کومارین (ماده‌ای معطر با بوی وانیل) و خزه بلوط. بسیاری از عطرهای مردانه به این خانواده متعلق هستند. از سال 1945 نیز به علت پیشرفت در صنعت عطرسازی، گروه‌های دیگری به این دسته بالا اضافه شده‌اند، شامل: گل‌های درخشان، سبز،اقیانوسی / اوزونی، لیمویی یا میوه‌ای، گورماند / اومامی (با رایحه خوراکی‌ها یا دسر).
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند